|
باران عشق
منم آن قماربازی که بباخت هرچه بودش ...... و نماند هیچش الا هوس قمار دیگر
دو شنبه 29 / 9 / 1388برچسب:, :: 6:52 :: نويسنده : نابخشوده
وقتي آروم آروم قدم زدم و با دستام گرد و غبار روي ميز رو پاک کردم...
وقتي کنار ديوار، جاي هميشگي خودم نشستم... وقتي يادگاري هاي کمرنگمونو رو ديوار ديدم... وقتي برگشتم و تورو سر جات نديدم.... همة سنگينيه تمام سال هاي گذشه مثل سقف کلاس خراب شد رو سرم ديدم تو خلوت سرد نيمکتت گم شدم.... توي خاطره هامون، توي خنده هامون، گريه هامون... حکاکي هاي روي ميز منو ميلرزوند... يه قلب بود، يه قلب که توش اول اسم منو تو بود... يه اسم که نوشته بود هميشه با منه... همشو مثل وجودت باور داشتم.... اما..... يادته يه روز دوتايي گريه کرديم؟ من گفتم : دوستت دارم و تو لبخند زدي؟؟ يادته گفتي بيا مثل همون بچگيا بازي کنيم؟؟ قايم باشک من چشم گذاشتم و تو قايم شدي.... به خدا بازي خيلي وقته تموم شده! من نتونستم پيدات کنم، تو بردي... نظرات شما عزیزان:
|
درباره وبلاگ  به نام آنكه اشك را آفريد تا سرزمين وداع آتش نگيرد... (سلام... اين وبلاگو ساختم تا مطالب و شعراي مورد علاقمو بنويسم، اميدوارم از ديدنش لذت ببريد... يه وبلاگه ديگه ام تو بلاگفا دارم آدرسشو تو لينك ها گذاشتم) موضوعات آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها نويسندگان
|
|||
 |
